ฤดูร้อน

ตอนนี้ที่นี่ก็เป็นปลายฤดูใบไม้ผลิ และย่างเข้าหน้าร้อนแล้ว ก็จะยาวจนถึงปลาย ๆ เดือนสิงหาคม ก็จะเข้าฤดูใบไม้ร่วง ตอนนี้อากาศค่อนข้างร้อน ตอนกลางวันจะอยู่ที่ประมาณ 32-35 องศา ถ้าเราไม่ออกไปโดนแดดก็ถือว่าไม่ร้อน เพราะมันจะมีลมพัดเบา ๆ ค่อนข้างเย็นสบาย แต่ถ้าออกไปโดนแดดก็จะร้อนมาก เพราะแดดที่นี่แรงมาก ตอนกลางคืนกับตอนเช้าอากาศค่อนข้างดีจะอยู่ที่ประมาณ 16-20 องศา เย็นเล็กน้อย

เมื่อวานก็ไปชอบปิ้งที่้ร้านเอเชียมาร์เก็ตกับบีแล้วก็อุ้มเหมือนเดิม กลับมาถึงบ้านบีตอนเย็น บีก็ทำสุกี้ให้กินเป็นที่เอร็ดอร่อย แล้วก็ช่วยบีทาสีหลังบ้านกันอย่างสนุกสนาน เพราะเค้าเตรียมจะขายบ้านก็เลยต้องตกแต่งให้มันดูดีหน่อย เค้าจะย้ายไปอยู่ในเมืองใกล้ที่ทำงานสามีเค้า ถ้าเค้าย้ายเมื่อไหร่ เราละเหงาแย่เลย เพราะบ้านใหม่เค้าอยู่ไกล ต้องขับรถไปประมาณ 50 โล เห็นจะได้ ส่วนบ้านเราตอนนี้ครัวก็ใกล้จะเสร็จแล้ว จากเดิมที่เคยส่งรูปให้ดู เป็นสีทึม ๆ สีไม้ ตอนนี้แปลงร่างเห็นสีออกโทนฟ้าขาว สวยงาม ทุกอย่างพี่แกซื้อใหม่หมดให้เป็นสีเดียวกัน ไม่ว่าจะเครื่องล้างจาน เตาอบ ไมโครเวฟ เตาแก๊ส กาน้ำ โทรสเตอร์ อ่างล้างจาน ก๊อก โคมไฟ ซื้อใหม่หมด เสียดายของเก่ามากเลยเพราะมันยังดี ๆ อยู่เลย ดีนะที่ตู้เย็นเป็นสีขาว ไม่งั้นคุณพี่กอดอนเธอซื้อใหม่อีกแน่นอน ตอนนี้ก็เหลือแต่ปูกระเบื้องพื้น กับข้างฝา ก็เป็นอันเสร็จ โปรเจคต่อไปก็จะเป็นห้องแฟมิลี่รูม ห้องที่มีเตาผิง เค้าบอกทำไปเรื่อย ถัดไปก็เป็นห้องนอน คือเดิมเค้าอยู่คนเดียวไม่ได้มีการตกแต่งอะไรใหม่เลยอยู่แบบง่าย ๆ ซื้อมายังไงก็อยู่หยังงั้นบ้านนี้ เค้าจะตกแต่งเอาไว้แบบทึม ๆ ออกสีน้ำตาล เป็นแนวฝรั่งโบราณ เราก็เลยต้องมารื้อทำใหม่หมด เดิมเค้าอยู่คนเดียวก็เลยยังไงก็ได้ แต่ตอนนี้มีเรามาอยู่ด้วยก็เลยรู้สึกสนุกในการตกแต่งบ้าน เพราะมีเพื่อนช่วยคิด แต่กว่าจะแ่ต่งเสร็จหมดบ้านคงจะหมดหลายเลยหละ

ขำมากเลยเมื่อ 3 อาทิตย์ก่อน กอดอนไม่อยู่ไปทำงานที่คาิลิฟอเนียร์ ปล่อยให้คุณนายปูอยู่บ้านคนเดียว ก็ทำกับข้าวตามปรกติ เกิดนึกอยากจะอบไก่ขึ้นมาแต่ยังไม่เคยใช้เตาอบอันใหม่เลย ก็เลยเอาวะลองมั่ว ๆ ดูไม่น่าจะยาก ก็อบได้สำเร็จ แต่พอเราอบเสร็จทำไมเครื่องมันยังทำงานอยู่เลย มีเสียงเหมือนมันยังไม่ปิด ทั้ง ๆ ที่เรา stop มันแล้วแล้วก็เอาไก่ออกมาแล้ว ตกใจมากเลย วิ่งไปเอาคู่มือมาอ่านมือไม้สั่น ก็ดูตามขั้นตอนเราก็ทำถูกแล้วนะ แต่ทำไมปิดเครื่องอบไม่ได้ โอ๊ยเหงื่อแตกไม่รู้จะถามใครดี ก็เลยวิ่งไปในโรงรถ พยายามจะสับคัทเอาท์ แต่พอไปเห็นคัทเอาท์มันมีเยอะมากไม่รู้จะสับอันไหน มีประมาณ 20 อัน เพราะที่นี่มันมีหลายส่วน ก็เลยสับมันทีละอัน แล้ววิ่งไปดูว่าเครื่องมันดับรึยัง วิ่งเข้าวิ่งออกจากบ้านกับโรงรถอยู่เป็นสิบรอบ มันก็ไม่ดับ วิ่งจนเหนื่อย อยู่ดี ๆ มันก็ดับเอง แต่ใช้เวลาประมาณ 20 นาที กว่ามันจะดับเอง โอ๊ยโล่งอกรอดตาย ก็เลยไปนั่งอ่านคู่มืออีกทีอย่างละเอียด ไม่ต้องรีบเหมือนตอนแรก สรุปว่ามันคือพัดลม เครื่องมันทำงานอัตโนมัติถ้าเครื่องมันยังร้อนอยู่หลังจากเราใช้งาน พอเตาอบเย็นพัดลมมันก็จะปิดเอง โอ๊ย แม่เจ้าใครจะไปรู้นะไม่เคยใช้เตาอบใหญ่ ๆ แบบนี้มาก่อนนี่นา ทำเอาใจหายใจคว่ำไปหมด ไอ้เ้จ้าเตาย่างบาบีคิวหลังบ้านเหมือนกัน ถ้ากอดอนไม่อยู่ไม่กล้าเปิดใช้เองหรอกนะ เพราะมันเป็นระบบเปิดถังก๊าซ กอดอนเคยเปิดย่างไก่ไว้แล้วบอกให้เราเฝ้า เดี๋ยวเค้าจะไปรับลูก เค้าบอกอีก 10 นาทีให้ปิดได้ เราพยายามปิดยังไงมันก็ไม่ดับ มันมี ตั้ง 3 ปุ่ม หมุนซ้ายก็แล้ว หมุนขวาก็แล้วมันก็ไม่ดับ โอ๊ยน่ากลัว มันเป็นเตาแบบใหญ่ ๆ ด้วยไม่ใช่เล็ก ๆ ทำไมไม่ซื้อเตาบาร์บีคิวแบบใช้ถ่านก็ไม่รู้จะได้ง่ายสำหรับเราหน่อย ถึงแ้ม้จะโลเทคหน่อยก็เหอะ

Woodland

หลังจากปิดเรียน ก็พอดีกอร์ดอนต้องไปทำเวิร์คชอบ ที่วูดแลนด์ เราไปกันตั้งแต่เย็นวันอาทิตย์แล้วก็อยู่ยาวถึงวันพฤหัส เป็นการทำเวิร์คชอบครั้งใหญ่ของเชฟล่อน เพราะมากันจากทั่วโลกเลย ประมาณ 100 กว่าคน มาจากประเทศไทยรู้สึกว่าจะ 5-6 คน ในโรงแรมก็เลยมีแต่พวกเชฟล่อนเดินกันให้ว่อนไปหมด วูดแลนด์จะอยู่ที่ฮิวส์ตัน แต่เราต้องขับรถจากบ้านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ก็เลยไปพักที่โรงแรมซะเลย โรงแรมก็เจ้าเก่า มาริออต ที่นี่เค้าดังเรื่องห้องสัมมนา มีเยอะแล้วก็หรูหรา เค้าเลยนิยมมาจัดกันที่นี่ วูดแลนจะคล้าย ๆ คิงวูดส์ คือมีต้นไม้เยอะมาก แล้วก็มีแหล่งชอบปิ้งที่ใหญ่ ที่เก๋ของวูดแลนด์ก็คือเค้าจะมีตำรวจลาดตระเวณเป็นผู้หญิง แต่ไม่ได้ขับรถลาดตระเวณนะ เค้าขี่ม้าลาดตระเวณ ทั้งวันทั้งคืนเลย เสียดายลืมถ่ายรูปมาให้ดู ตอนแรกเราก็นึกว่าบริการให้เช่าม้า เหมือนแถวชายหาดบ้านเรา เกือบหน้าแตกซะแล้วดีที่ถามกอดอนก่อน

ส่วนใหญ่เราก็กิน ๆ นอน ๆ อยู่แต่ในโรงแรม สิงสถิตย์อยู่ 3 ที่คือ ห้องนอน ห้องรับรอง สระ่ว่ายน้ำ แล้วก็ห้างสรรพสินค้า ส่วนกอดอนยุ่งมาก ช่วงเบรคทีก็วิ่งมาที่ห้องที แต่ละวันพอกลับมาต้องมาเตรียมสไลด์เตรียมพรีเซ้นต์ เพราะมันเป็นงานใหญ่ก็เลยค่อนข้างซีเรียส เราก็เลยต้องช่วยตัวเองในการหาอาหารกินทั้งมื้อเที่ยงแล้วก็มื้อเย็น มื้อเที่ยงวันแรกไปซื้อที่ฟู้ดเซ็นเตอร์ในห้าง ไม่กล้าเข้าร้านอาหารตามเดิม ก็ไปเดินเลาะ ๆ ดูก็ไปเจอไก่เทอริยากิเจ้าเก่า ดีใจมาก เดินตรงดิ่งไปเลย ไปเจอคนขายเป็นชาวมาเลเซีย ก็เลยคุยกันอยู่พักใหญ่ แต่ก็ซื้อใส่กล่องกลับมากินที่ห้องไม่ได้นั่งกินที่นั่นหรอก แล้วก็เดินดูของในห้างอีกพักใหญ่ แต่ห้างที่วูดแลนด์นี่ของแพ้งแพง หยิบไม่ค่อยลงเลย

รูปนี้ก็เป็นห้องรับรองของสมาชิก มาริออทจะมีห้องรับรองให้กับลูกค้าที่เป็นสมาชิก ส่วนใหญ่จะเป็นพวกนักธุรกิจ แล้วก็มีแต่ผู้ชาย เราก็เลยกลายเป็นของแปลกนิดนึง แต่ค่อนข้างเงียบสงบ ก็เหมือน ๆ กันทุกที่ ต้องใช้การ์ดรูดเข้าไป เค้าก็จะมีบริการอาหารเช้าแต่เป็นแบบเบา ๆ สไตล์อังกฤษ กับอาหารเย็นพวกกินเล่นมากกว่า ในระหว่างวันก็จะมีบริการของว่างพวก มันฝรั่ง เม็ดมะม่วงหิมพานต์ เอ็มแอนเอ็ม ส้ม แอปเปิ้ล น้ำอัดลม น้ำเปล่า ชาสารพัดชา แล้วก็กาแฟ ไว้บริการทั้งวัน เราก็เลยเข้าไปห้องนี้มันทั้งวัน เพราะฟรี บางวันไม่ต้องไปหาซื้อข้าวเที่ยงกับข้าวเย็นกินเลย มาเวียนกินที่ห้องนี้จนอิ่ม เค้าจะมีเจ้าหน้าที่อยู่ครึ่งวันเช้า กับตอนเย็น ตอนบ่ายก็จะไม่มีเจ้าหน้าที่ แถมคนก็ไม่มี ก็เลยเป็นที่สิงสถิตย์ของเราไปเลย นั่งดูทีวีมันทั้งวัน แถมมีของให้ขบเคี้ยวกินยังไงก็ไม่หมด

รูปนี้ก็เป็นวิวจากห้องรับรอง พอไม่มีคนเราก็แอบถ่ายรูปตัวเองอย่างรวดเร็ว กลัวคนเข้ามาจะหาว่าบ้า ถ้าสังเกตมองไปจะเห็นว่ามีแต่ต้นไม้เขียวไปหมดเลย

กอดอนยุ่งมาก วันสุดท้ายแทบไม่สบายเลย บ่นปวดหัวแต่ก็ไม่วายวันสุดท้ายพอเสร็จงานก็แวะไปซื้อไม้กอล์ฟ ที่สนามกอล์ฟ เค้าบอกของเก่าเค้าใช้มานานแล้วตั้ง 24 ปี ไม่เคยเปลี่ยนเลย ก็เลยเอา ๆ ซื้อก็ซื้อ หมดไปหลายตังค์ ตอนนี้ก็เลยค่อนข้างจะเห่อไม้กอล์ฟใหม่ เที่ยวโทรไปชวนคนโน้นคนนี้ไปตีกอล์ฟ แถมชวนฝรั่งที่อยู่เมืองไทยที่มาร่วมเวิร์คชอบด้วย นัดกันว่าจะไปตีที่หัวหินเดือนกันยายน นัดกันล่วงหน้ายาวเลย

ทริปนี้ไม่มีรูปภาพที่น่าสนสนใจมาฝาก มีแต่รูปในห้องนอน แหะ แหะ วัน ๆ ก็กินกับนอนอย่างเดียว เอาไว้ไปคานาดา เดือนกรกฎาคม คงมีรูปมาฝากเยอะเลยแหละ รอก่อนนะ